منصور زارعی، مربی که معلم اخلاق بود

صبح ساحل ، گروه ورزشی_شماره 13 دوست‌داشتنی فوتبال هرمزگان وکاپیتان تیم جهانگیر حرف‌های زیادی برای گفتن داشت اما دنیا برایش دو روزهم نبود زیرا پانزدهم دی‌ماه سال 1342 پا به عرصه گیتی نهاد و یک روز بعد درسال 1387 چشم از دنیا فروبست. ناگفته‌هایی که مرحوم منصور زارعی درعمل اثبات نمود را دراین گزارش از زبان کسانی خواهید خواند که به اندازه یک عمر وی را می‌شناختند.   برگ نخست: آسمان همیشه برایش آبی بود و«آسمان چه رنگا» را عالی بازی می‌کرد. مثل یک فرهاددرتیم فرهاد وجهانگیر توپ زد. یکی از موفق‌ترین مربیان پایه استان بود وتوانست 5 بازیکن به نام‌های اسماعیل جمعه‌پور، مجید ذاکری، شاهرخ انوار، حسین بیابان‌زاده وباقری را به اردوی تیم ملی نوجوانان معرفی نماید. مرحوم زارعی و  علی پریزاده باتیم منتخب فوتبال نوجوانان هرمزگان  سال 1373 برسکوی قهرمانی کشور ایستادند و تیم فوتبال خردسالان استان را قهرمان سوم ایران کرد.این مربی مدرک درجهC آسیا داشت واز دانش اساتیدی فرهیخته چون دکتر زادمهر، دکترذوالفقارنسب، حسن حبیبی، محمدامین چرخنده وپرویز ابوطالب بهره‌برد ودر دوران بازیکنی‌اش نیز شاگرد غلامعباس خوشرویی، عبدالحمید سعیدیان، علی پریزاده وکامبیز رحیمی بود.   برگ پایانی :دراین زندگی کوتاه، کارهای بزرگی انجام داد. برای تیم‌های زیادی مربیگری کرد، خاطرات بیادماندنی از خود برجای گذاشت، تنها مربی بود که پس از هرمسابقه برای شاگردانش اردو تفریحی می‌گذاشت واز همه لحظات شادی آنها عکس می‌گرفت، یک دنیا عکس ویک عالمه دوست وشاگرد دارد، فرزند ششم یک خانواده ساده‌دل وکشاورز اهل رضوان در جزیره قشم متولد شد و سرپنجه‌های بی‌رحم «سرطان» او را از ما جدا کرد واینک درآغوش بهشت‌زهرای باغو بندرعباس آرمیده است. درزندگی 45 ساله‌اش زندگی جالبی داشت، با عشق زندگی می‌کرد وفوق‌العاده باعاطفه بود، کارمند بانک سپه واز بهترین‌های اخلاق محسوب می‌شد یک پسر به نام هرمز ویک دختر به نام منصوره از وی به یادگارمانده است، یادش گرامی و روحش شاد!  آخرین ناگفته‌های مرحوم:آن روزهایی که لحظات سخت وپایانی زندگی‌اش را سپری می‌کرد با مهربانی دستانم را در دستانش گرفت و با احساس  خاصی گفت: زندگی پر از رازهای نهفته است، خدا باید همه هستی ما باشد، عشقمان خانواده ودنیایمان همسرمان باشد، از هرمزگان به عنوان سرزمین‌اش یادکرد وبه صراحت اذعان نمود: میهمان را دوست دارد ودلشان برای آمدن میهمان همیشه تنگ می‌شود ودرپایان هم اظهارداشت: پیشکسوتان باید سرمشق باشند ولبخندی زد وسپس آرام لب‌هایش را بست و به آلبوم عکس‌هایش خیره شد.   محمد رحیمی؛ مدیرتیم فوتبال شهرداری بندرعباس:زارعی به لحاظ اخلاقی فوق‌العاده بود رحیمی از زارعی به عنوان روزنه امید فوتبال هرمزگان یادکردوگفت: مرحوم، پاک وصادق بود وخیلی علاقه داشت که فوتبال استان متحول شود، هرچندفوتبال حرفه‌ای وجودنداشت امامثل حرفه‌ای‌ها وقت می‌گذاشت وهدفش تنها خدمت بود اما بیماری صعب‌العلاجی این امکان را از او گرفت.پیشکسوت نام‌آشنای فوتبال استان ادامه داد: زارعی به لحاظ اخلاقی فوق‌العاده بود، درزمان بازیکنی چهره شاخصی بود اما درعرصه مربیگری ممتازتربود. باعلاقه ودلسوزی دراین گود تلاش می‌کرد وشاگردان زیادی به جامعه فوتبال تحویل داد اما خیلی زود از میان ما رفت.   حسین شرف؛ پیشکسوت فوتبال:مرحوم زارعی یک چهره دوست‌داشتنی بود این موسفیدخوش‌بیان با ابراز تاسف از درگذشت زودهنگام زارعی اظهارکرد: خدا بیامرزدش، نمونه بود،یک ورزشکار خوش‌اخلاق، منظم، سربه‌زیر، مومن و متدین ویک مربی باگذشت، پایبند به اصول اخلاقی ویک چهره دوست‌داشتنی بود.   حسن عسکری؛ همبازی مرحوم زارعی: منصور یک الگو ویک نعمت بود همبازی دوران کودکی تاجوانی زارعی درتیم جهانگیر از این مرحوم به عنوان یک ورزشکار بارز و نمونه یادکرد وگفت: انسان وارسته ومتعهدی بود، برای ورزش استان یک نعمت ویک الگو محسوب می‌شد. صبرحوصله فراوانی داشت، اعتقاد عجیبی به رده سنی پایه داشت واین موضوع را با جدیت دنبال می‌کرد، عسکری ادامه داد: اگر بخواهیم خصوصیات وی را دریک جمله خلاصه کنیم یک انسان کامل بود و درپایان با آرزوی مغفرت برای او ابراز تاسف کرد که یک دوست خوب را خیلی زود از دست داد.   غلامعباس خوشرویی؛ نخستین مربی مرحوم زارعی: یک نکته منفی هم در زندگی منصور نبود الگوی اخلاقی مرحوم زارعی که با رسانه ها گفت و گو نمی کند به محض این که اسم شاگرد قدیمی اش آمد رشته کلام را از دست ما گرفت و گفت: تمام محاسن عالی یک انسان در این ورزشکار جمع شده بود، حتی یک نکته منفی هم در زندگی اش نبود واقعا از جمیع جهات کم نظیر بود. خوشرویی همچنین افزود:خاطرات زیادی از وی دارم اما نظم و صداقتش برایم خیلی جالب بود؛ وی  ادامه داد: مرحوم مصطفی شجاعی و مرحوم آزادبخش هم از لحاظ اخلاقی در سطح بسیار بالایی بودند اما مرحوم زارعی چیز دیگری بود.   فاطمه یخچالی؛ همسر مرحوم زارعی پس از سه سال از درگذشت مرحوم زارعی برای اینکه 5دقیقه با همسرش صحبت کنم متاسفانه 30 دقیقه صدای گریه اش را شنیدم و با اندوه تمام نشدنی از مرحوم اینچنین گفت: انسان فوق العاده ای بود؛ صبور و متواضع، منطقی و محترم؛ خیلی دوست داشتنی و مهربان بود؛ هنوز هیچ انسانی را از لحاظ اخلاقی مثل او ندیده ام در کمک به دیگران؛ گذشت و همه سجایای اخلاقی نظیر نداشت. باور کنید در زمان شیمی درمانی ا ش که به شدت نیازمند پول بود اندک پولی که در دست داشت پنهانی به یک نیازمند دیگری کمک کرد که با متوجه شدن این موضوع متحول شدم؛ واقعا دستش به خیر بود. خانم یخچالی یکریز اشک می ریخت و با صدای بغض آلودی ادامه داد: افتخار می کنم همسر چنین شخص وارسته ای هستم؛ افتخار خانواده ما بود؛ پدرم با اینکه برادر و خواهر و فرزندان زیادی داشت اما در وصیت نامه اش مرحوم زارعی را به عنوان سرپرست خانواده معرفی نمود. همه بستگان ما با یک دنیا آه و اندوه همواره می گویند: ای کاش آقا منصور بود؛ هیچ وقت اسمش را به تنهایی صدا نمی کردند؛ مرحوم الگوی خیلی ها بود و همه کسانی را که می شناسم به شدت دوستش داشتند. این بانوی محجوب ادامه داد: بیماری که شش ماه فرد را از پای در می آورد اما مرحوم زارعی با روحیه بسیار بالایش 4 سال در مقابل آن مقاومت کرد و بالاخره یک روز پس از اینکه شمع سالروز تولدش را در بیمارستان ام لیلا روشن کردم  شمع وجودش در شب تاسوعا در حالیکه دستان بی رمقش را در دستانم می فشردم  به ظاهر خاموش شد اما برای همیشه  کنار من است؛ همواره خوابش می بینم و آن نورانیت خاصی را که در هنگام مرگش شاهد بودم  در ذهنم مانده است. این کارمند بیمارستان ام لیلا که علاوه بر خودش پول می -دهد تا برای مرحوم قرآن بخوانند یک روز پول قرآن خوان دیر شده بود و مرحوم با حالت قهر به خوابش آمده بود و پس از اینکه آن پول پرداخت شده بود شب  بعد با لبخند به خوابش آمده بود و اظهار کرده بود: « خیلی دلم برایتان تنگ است» نمی بایست مطرح می کردم اما زمانی که از خانم یخچالی پرسیدم طی این سه سال از مسوولان ورزش کسی به دیدن شما آمده است گفت: نه، هیچ مسوولی حتی یک زنگ هم نزده که با ما ابراز همدردی کند ولی دوستان و همکاران مرحوم زارعی همواره فرزندان مرحوم را تنها نمی گذارند.