19

مهر

1404


29 شهریور 1404 08:48 0 کامنت

وَمَا أَنفَقتُم مِّن شَیء فَهُوَ یُخلِفُهُ هر چیزی را (در راه الله) انفاق کنید، پس او عوض آن را می‌دهد. هر سال دمدمه‌های مهر، با بوی دفتر و مدادِ تازه، دل‌ها پر می‌شود از شور مدرسه؛ از خاطره‌ی روز اول، کیف نو و نگاه مشتاق به تخته‌های سیاه و سفید. اما هرسال، پشت ویترین‌های پر زرقُ و برقِ مغازه‌های لوازم‌التحریر، چشمانی پنهان از اشتیاق می‌درخشند و سپس از شرم فرو می‌افتند؛ چشمان کودکانی که رؤیای‌شان ساده است: دفتر تمیز، کفش سالم، لباسی نو و درخور. تورم افسارگسیخته، بسیاری از پدران و مادران را با وجود تلاش شبانه‌روزی‌شان، در برابر فرزندان‌شان شرمنده کرده است. چه رنجی بزرگ‌تر از آن‌که پدری بی‌بضاعت نتواند برای فرزندش آن‌چه لازم دارد فراهم آورد؟ چه سنگینی‌ای سخت‌تر از آن‌که مادری نگاه پرحسرت کودک خود را به دفترهای رنگی و مدادهای ساده ببیند و دست خالی بازگردد؟

این شرمندگی‌ها بی‌صدا، اما کشنده‌اند؛ زخمی که تنها مهربانی جمعی می‌تواند مرهمی بر آن باشد. مدرسه،میدان ساختن آینده است و آینده‌ی ما وابسته به این کودکان می‌باشد؛ کودکانی که اگر ابزار یادگیری‌شان فراهم نشود، رؤیای‌شان هم نیمه‌کاره می‌ماند. یک جفت کفش، یک کیف ویک بسته دفتر و قلم شاید برای ما اندک باشد، اما برای یک دانش‌آموز بی‌بضاعت، امیدی است به ادامه‌ی راه و چراغی است در دل تاریکی. بیاییم در آستانه‌ی سال تحصیلی جدید، دستانمان را به هم گره بزنیم؛ هر کس به قدر توان خویش. شاید نتوانیم بار سنگین اقتصاد را از دوش خانواده‌ها برداریم، اما می‌توانیم با همدل شدن، طعم تلخ شرمندگی را اندکی از دل‌های خسته‌ی پدران و مادران بزداییم. هیچ کودکی نباید به خاطر نداشتن دفتر و مداد، از صف کلاس بازبماند. هیچ پدری نباید زیر بار سنگین قیمت‌ها، نگاه فرزندش را از یاد ببرد.آینده‌ی روشن جامعه، در گرو لبخند همین کودکان است.

img
دیدگاه ها (0)
img
خـبر فوری:

هشدار سطح نارنجی هواشناسی در هرمزگان صادر شد