نفرت‌پراکنی از روش‌های شیطانی

بدیهی است هر فرد وقتی در دیگران تنفر ایجاد می ‌کند، خودش ضرر می نماید و آسیب ها به او برخواهد گشت. کسی که نسیم می کارد، باد درو می کند و کسی که باد می کارد، طوفان درو می کند، این سنت الهی است. لذا مراقبت و تلاش نمایید و از نفرت پراکنی درمیان اطرافیان، خانواده، همسایگان و دوستان بپرهیزید که در ادامه قادر به مدیریت عواقب سوء آن نخواهیم بود. وقتی ما درباره خصلت‌های به ظاهر زشت دیگران یا مشکلات آنها و حتی اختلافات موجود در بین یک جمع از خانواده و فامیل حتی بستگان درجه یک فرزندان صحبت می‌کنیم و حرف ناروا و متهم کننده و مشمئزکننده بیان می کنیم، دقیقا نفرت پراکنی صورت می گیرد و حتما درجای دیگری به شکل بدتر وخطرناک تر مانند چاه های آرتزین(فوران‌کننده) به بیرون خواهد ریخت و همه را خواهد سوزاند.

در یک ماجرای واقعی، پدری در منزل خود و بین خانواده‌اش علیه برادر تنی خود و البته ناروا سخنان زشت و ناهنجار را مانند یک سریال روزانه بیان می نموده به نحوی که همسر و فرزندانش هنگام دیدن عموی خود عکس العمل منفی نشان می دادند و عموی بی خبر از همه جا با این رفتارها تعجب می کرد! تا اینکه اجل مهلت نداد وجان این فرد را عزرائیل گرفت وبه سرای باقی شتافت، نفرت پراکنی‌های این فرد چناح در روح وجسم یکی از دخترانش نفوذ و رسوب نموده بود که هنگام دفن این تازه گذشته، دهن بازکرده وبه جای تقدیر و تشکر از حاضرین در مراسم تدفین، فحاشی و ناسزا را نثار چند تن از حاضرین می نماید و اگر وساطت بزرگان فامیل و اطرافیان موثر نمی افتاد، زد و خورد شدیدی روی می‌داد و فاجعه ای به وقوع می پیوست. مطمئنا نفرت پراکنی از شیوه های شیطان است. با بدگویی کردن از دیگران بذر تنفر در دل شنونده ایجاد می گردد و ایجاد تنفر باعث نزاع و درگیری خواهد شد. حتما خوانندگان محترم تصدیق می‌فرمایند یکی از روش‌های دشمنان وطن و ملت شریف ایجاد تنفر و نفرت و تلاش برای دو قطبی نمودن جامعه یکدست و متحد و یکدل می باشد. هر روز با یک ترفند و یک بهانه و یک رویداد فتنه انگیزی نموده و با ایجاد نفرت عمومی، خشم را ترویج می نمایند وبا کمال تاسف شاهد درگیری ها و از دست رفتن هم‌وطنان عزیزمان هستیم. تعدادی بدست عوامل نا آگاه و تحریک شده و سرشار از نفرت و خشم به شهادت می رسند و چند نفری هم پس از محاکمه در دادگاه های کشور به اعدام و زندان محکوم می شوند و در این میان دشمن قهار و بی رحم با دم خود گردو می شکند و شادی می کند و در این میان کسی متضرر می شود که سر در آخور دشمنان دارد.

شرط بلاغ این موضوع دلالت برخودداری و پرهیز از نفرت پراکنی و ایجاد تنفر در بین اطرافیان و خانواده و همسایگان و همکاران و حتی هنگام تدریس بین دانشجویان دارد. در بعضی از مواقع نگارنده شاهد بوده یک استاد هنگام تدریس علیه استاد دیگری به بدگویی و مطالب ناروا که احتمالا ریشه اش در حسادت باشد، می نماید و دانشجویان ساده دل و بی آلایش این مطالب را در ذهن و دل خود ثبت نموده و هنگام مواجهه با آن استاد با وی برخورد نامناسب می نمایند. این حداقل تاثیرات بدگویی است در مواقع سخت آسیب رسانیدن به استاد و اتومبیل و وسایل نیز دیده شده است. حضرت امام صادق علیه السلام می‌فرمایند: نهان مردم را مکاو ، که بی دوست می مانی. (الکافی - 2/652/2)

نفرت پراکنی از شیوه های افراد ضعیف و حقیر و حسود است، افراد قوی و با شهامت و جسور وقتی از اطرافیان یا دیگران عیبی، ناروایی ببیند با رعایت ادب و احترام به آن تذکر می دهد و نیازی نمی بیند پشت سر این و آن داستان سرایی نماید. قطعا شیطان و جنود وی در وجود افراد ضیف و حسود و بی مروت راحت‌تر و عمیق تر نفوذ و رسوب می نماید و وظیفه ما این است درصورت مواجه شدن با این انسان های مفلوک پند واندرز بدهیم و اگر موثر واقع شد از آنها فاصله گرفته و به این مدل از انسان ها اعتماد نشود و هر اندازه از آگاهی آنها نسبت به خودمان و اطرافیان و مسائل آنها بکاهیم به صواب نزدیک تر است. مطمئن باشیم که این افراد در دراز مدت آخر و عاقبت به خیری هم نخواهد داشت و جزای اعمال زشت خود را در این جهان و سرای باقی خواهند گرفت.