آسمان روی کاغذ

شعر سپید قالبی است که شاعران جوان، اشتیاق بالایی برای سرودنش دارند. «نرگس دوست»، شاعر جوان کشورمان نیز یکی از کسانی است که در این قالب، طبع‌آزمایی می‌کند. «ماه فلزی» نام آخرین مجموعه شعر او در این قالب است. در متن پیش‌رو، درباره این کتاب تازه منتشر شده، بیشتر می‌خوانیم.

اشتراک گذاری:

‌معرفی اثر و نویسنده‌اش‌
«ماه فلزی» کتابی است شامل اشعار سپید «نرگس دوست» که انتشارات «سمت روشن کلمه» در ۸۳ صفحه منتشر کرده است. این کتاب با قیمت ۲۰ هزار تومان به فروش می‌رسد. نرگس دوست، شاعر سپیدسرای جوان کشورمان، سال ۱۳۶۶ در تهران متولد شد. او فعالیت ادبی خود را از ۱۵ سالگی آغاز کرده است. در دانشگاه، کارگردانی سینما خوانده‌است. نرگس دوست پنج مجموعه شعر و سه مجموعه پژوهشی در زمینه ادبیات برای نوجوانان، در کارنامه دارد. «باد گرگ می‌آید»، «مرگ من دندان لقی می‌شود»، «همه چیز از دهان این زن شروع شد»، «من چهره گوناگون زنان هستم» و «سودابه که تن نبود» نام مجموعه‌هایی است که قبلا از او به چاپ رسیده است و شامل اشعار سپید عاشقانه و اجتماعی می‌شود. «آی آدم‌ها» نیما یوشیج، «خوشه‌های پروین» پروین اعتصامی و «زمستان است» مهدی اخوان ثالث، مجموعه پژوهش‌هایی است که او در آن‌ها سعی در معرفی این آثار به نوجوانان کرده‌است.

درباره کتاب و جذابیت‌هایش
کتاب شامل 30 قطعه شعر سپید است. بعضی از این اشعار بلند و بعضی بسیار کوتاه هستند. زبان اشعار سالم و استوار است. مولفه‌های شعر سپید مثل تکیه روی آهنگ درنی کلمات، ابهام و بازی‌های زبانی در آن به خوبی رعایت شده است. ماه که در نام کتاب هم آمده است، در اشعار حضور پررنگی دارد. طبیعت در کتاب نقشی اساسی دارد. شاعر در کمال لطافت و زیبایی، طبیعت را وارد شعرش می‌کند. از لحاظ تصویرسازی با آثار خلاقانه‌ای روبه‌رو هستیم. به‌طور مثال در جایی از کتاب می‌خوانیم: «دهان پنجره/علامت سوال است یا شکل حلقه دار!؟». باورهای اساطیری هم کم‌وبیش در کتاب نمود دارد. در اساطیر ایران، زمین به دلیل این‌که محل رویش گیاهان است، ارتباط تنگاتنگی با زنانگی و باروری داشته و به شکل یک زن تصور می‌شده‌است. تا جایی که در ایران باستان در روزی که مربوط به بزرگداشت «سپندارمذ»، ایزد زمین است، از زنان تجلیل می‌شده‌است. این باور در این کتاب به این شکل نمایان شده‌است: «به من بگویید/ در زهدان زمین چه می‌گذرد؟». یا مثلا در شعری روی عدد چهل تمرکز شده‌است که در اساطیر و عرفان، نشانه تکامل است. البته تصاویر گاهی برای مخاطب ناملموس است. مثل «رعشه قرمز ماه» که مخاطب نمی‌تواند به هیچ درکی از آن برسد. اشعار این کتاب از لحاظ حسی در اوج نیستند. به نظر می‌رسد شاعر برای پیشرفت باید حس شاعرانه را در خود تقویت کند. اما مواردی که به آن اشاره شد با وجود کمرنگی حس هم می‌تواند به مخاطب لذت شعر خواندن را هدیه کند.