19

مهر

1404


27 شهریور 1404 08:19 0 کامنت

ادبیات پارسی (فارسی) در ایران به دوره‌های مختلف تقسیم‌بندی می‌شود. این تقسیم‌بندی‌ها بر اساس تاثیرگذاری‌هایی است که بر متون و ادب فارسی وارد شده است و باتوجه به همین تاثیرگذاری‌ها تقسیم بندی زمانی بر آن صورت گرفته و نام‌گذاری شده است.

۱ـ ادبیات پارسی کهن؛ که تاریخی هزاران ساله و ریشه در ادبیات باستانی ایران دارد و تحت تاثیر متون اوستایی در دوران ساسانی قرار گرفته و در دو شاخه زبانی پارسی میانه و پهلوی اشکانی پدیدار شده است.

۲ـ ادبیات پارسی نو؛ که پس از اسلام و بیشتر تحت تاثیر ادبیات عرب به وجود آمده است. البته تا حدودی نویسندگی دوران ساسانی خود ادبیات منثور عرب را ایجاد کرده و نثر متولد شد، اما نظم شعر پارسی نو از ادبیات عرب الگوبرداری کرده و سبب تولد اشعار کلاسیک و قالب‌های متنوع و پدید آمدن شاعران بسیار زبده و چیره دست شد که اکنون جزو چهره‌های شناخته شده بین‌المللی هستند و اکثر آنان از شعرای سده میانه به حساب می‌آیند. شاعرانی چون رودکی، فردوسی، نظامی گنجه‌ای، خیام، سعدی، مولانا و حافظ که همگی از چهره‌های برجسته و محبوب ادبیات پارسی محسوب می شوند.

۳ـ دوره دیگر از ادبیات که به ادبیات معاصر مشهور است، از دوران مشروطیت تا زمان حال را شامل می شود. ادبیات معاصر یک جریان فرهنگی است که در دوران معاصر تاریخ ایران پدیدارشد و شامل فهرست شاعران پارسی‌گوی و دربردارنده‌ی نام شاعران سرشناس از اقوام گوناگون است که در طول این دوران شعر سروده و در ادبیات جایگاه ویژه‌ای دارند.

شاعرانی چون نیما یوشیج، سهراب سپهری، فریدون مشیری، مهدی اخوان ثالث، شهریار، پروین اعتصامی، سیمین بهبهانی، محمد شمس لنگرودی، سیاوش کسرایی، فروغ فرخزاد، هوشنگ ابتهاج و دیگران جزو شاعران معاصر ایران زمین هستند که توانستند در ادبیات ماندگار شوند.

اما درمیان این شاعران نام شهریار؛ برگزیده شعر و ادب پارسی شد و در ایران روز ۲۷شهریورماه سالروز درگذشت این شاعر نام‌آشنای ادبیات با تصویب شورای عالی انقلاب فرهنگی روز ملی شعر و ادب پارسی نامیده شد.سید محمد حسین بهجت تبریزی متخلص به شهریار روز ۱۱دی ماه سال ۱۲۸۵ همزمان با دوران حکومت قاجاریه در ایران در تبریز در خانواده‌ای بستان‌آبادی از روستای خشکناب به دنیا آمد. شهریار پس از پایان دوران راهنمایی در تبریز به همراه پدر سال ۱۳۲۰برای ادامه تحصیل به تهران رفت و در مدرسه دارالفنون تا سال ۱۳۰۳ و پس از آن در رشته پزشکی ادامه داد اما شش ماه پیش از گرفتن مدرک پزشکی (دکتری)به علت شکست عشقی و ناراحتی خیال و پریشان‌حالی درونی ترک تحصیل کرد و به خراسان رفت و در آنجا در اداره ثبت اسناد مشهد و سپس نیشابور مشغول به کار شد و پس از مدتی باز به تهران بازگشت.در سال ۱۳۳۲از تهران به تبریز رفت و در آنجا با یکی از دختران بستگان خود ازدواج کرد که حاصل این پیوند سه فرزند بود. شهریار با عشق و علاقه زیاد به سرودن شعر می پرداخت و به دو زبان فارسی و ترکی آذربایجانی اشعار مختلفی سرود. او در قالب‌های مختلف شعر کلاسیک همچون قصیده، مثنوی، قطعه،غزل، رباعی و دوبیتی همچنین شعر نیمایی چیره دست بود و خود شیفتگی زیادی به فردوسی و حافظ داشت. شهریار شعر را جولانگاهی برای بیان اندیشه‌ورزی‌های ژرف‌نگرانه و پند‌آموز می‌دانست و خود بسیاری از اندرزهای اخلاقی، تربیتی را در قالب‌های گوناگون شعری گنجانده است. استاد شهریار روز ۲۷شهریور سال ۱۳۶۷در بیمارستان مهر تهران درگذشت و طبق وصیت خود او در مقبره‌الشعرا تبریز به خاک سپرده شد. یادش گرامی و نامش در ادبیات ایران جاودانه باد.

تا چشم دل به طلعت آن ماه منظر است

طالع مگو که چشمه خورشید خاورست

کافر نه ایم و بر سرمان شور عاشقی است

آنرا که شور عشق به سر نیست کافر است شهریار

روزنامه صبح ساحل

img
دیدگاه ها (0)
img
خـبر فوری:

سرپرستان خانوار می‌توانند وام اعتباری در حساب جاری بگیرند