طلوع گردشگری از سواحل جنوب

جنوب ایران، از غربی‌ترین سرحدات خوزستان تا شرقی‌ترین نقطه سیستان سرزمین اهورائی استعدادهای بی‌بدیل و بی‌مانند توریستی و گردشگری خود را به رخ جهانیان می کشد.

سرزمینی‌ که همواره بو و رنگ دریا و نفس گرم خورشید در آن با آوای فرهنگ و تاریخ در هم می‌آمیزد. از سواحل نیلگون خلیج فارس تا کوه‌های رنگارنگ و سر به فلک کشیده‌ی هرمزگان و بوشهر و کویرهای در آغوش دریا خفته ی سیستان و دشت‌های سرسبز از نخیلات خوزستان، هر گوشه‌اش روایتی از زیبایی و شگفتی در دل خود دارد. این سرزمین علاوه بر مقصدی برای سفر، مدرسه‌ای از رنگ، طعم، بو و آواست؛جایی که می‌توان طعم ماهی تازه‌ی صیدشده را با نغمه‌ی موسیقی بومی بندری وبوشهری در هم آمیخت و در بازارهای پرهیاهوی محلی، رد پای تاریخ را لمس کرد. جنوب، آیینه‌ای از تنوع طبیعی و فرهنگی‌ست؛ جاذبه‌هایی چون جزایر مرجانی، سواحل بکر، جنگل‌های حرا و معماری شگفت‌انگیز خانه‌های بومی، در کنار آیین‌ها و جشن‌های مردمان خون‌گرم، ظرفیت‌های بی‌بدیلی برای گردشگری آفریده است. این منطقه می‌تواند نه تنها گردشگر داخلی، بلکه نگاه جهانی را به سوی خود جلب کند. خوزستان با خورها و سواحل اروندرود و هورالعظیم، علاوه بر پیشینه تاریخی و فرهنگی غنی، می‌تواند مقصد گردشگری دریایی و رودخانه‌ای باشد.

بوشهر با سواحل طولانی، بنادر قدیمی و موسیقی و آیین‌های خاص دریایی، ترکیبی از تاریخ، فرهنگ و دریا را به گردشگران عرضه می‌کند. هرمزگان با جزایری چون قشم، کیش، هرمز و لارک و هنگام، جنگل‌های حرای قشم،خمیر و سیریک، صخره‌های مرجانی و سواحل منحصر‌به‌فرد و مناطق بکر و طبیعی همراه با نخلستان‌های سربفلک کشیده، اصلی‌ترین قطب گردشگری دریایی کشور است. سیستان‌ و بلوچستان نیز با سواحل مکران، صخره‌های بدیع چابهار و دسترسی به دریای عمان، فرصت کم‌نظیری برای تبدیل شدن به مقصدی جهانی در حوزه گردشگری دریایی دارد. آنچه جنوب ایران را خاص می‌کند، علاوه بر مناظر و بناها و بادگیرها، روح شگفت‌انگیز و رنگارنگ زندگی است که در رگ‌های جنوب جاری است.

لبخند صیادان، موسیقی بومی که در شب‌های پرستاره به آسمان می‌پیوندد و سخاوت مردمانش، تجربه‌ی سفری فراتر از دیدن و شنیدن را فراهم می‌آورد. به راستی، جنوب ایران گنجینه‌ای است که اگر با نگاه درست شناخته و پاس داشته شود، می‌تواند به یکی از درخشان‌ترین قطب‌های گردشگری جهان بدل شود. اما متاسفانه این گنجینه‌ی بی‌همتا، کمتر از آنچه شایسته‌ی آن است شناخته می‌شود. سواحل بکر و جزایر رنگین، بازارهای پرهیاهو و آیین‌های دلنشین هنوز در سکوت فرو رفته‌اند. گردشگران، با همه‌ی اشتیاقشان، گاه با کمبود امکانات و نبود برنامه‌های منظم روبه‌رو می‌شوند. این یعنی استعداد عظیمی که در دل جنوب نهفته است، هنوز به تمامی بیدار نشده. توسعه گردشگری دریا محور در جنوب ایران تنها به جذب مسافر محدود نمی‌شود؛ این مسیر می‌تواند موجب اشتغال‌زایی گسترده، رونق صنایع دستی، افزایش درآمد جوامع محلی و معرفی فرهنگ متنوع جنوب به گردشگران داخلی و خارجی شود.

با این حال، ضعف زیرساخت‌ها، تمرکز بیش از حد بر چند مقصد خاص و تهدیدهای زیست‌محیطی از جمله چالش‌هایی هستند که باید برطرف شوند. در شرایطی که اقتصاد کشور نیازمند تنوع‌بخشی است، نگاه دوباره به ظرفیت‌های دریایی جنوب می‌تواند راهگشا باشد. با این حال، امید در رگ‌های این سرزمین جاری است. اگر به جنوب بیشتر بیندیشیم و سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌ها، تبلیغات جهانی و حمایت از مردم بومی را جدی بگیریم، جنوب می‌تواند به ستاره‌ای درخشان در آسمان گردشگری ایران و جهان بدل شود. اقامتگاه‌های بوم‌گردی، مسیرهای گردشگری دریایی، جشنواره‌های فرهنگی و حفاظت از طبیعت، کلیدهای طلایی شکوفایی این دیارند.

جنوب، تنها مقصدی برای دیدن نیست؛ جایی است برای تجربه کردن، برای لمس صمیمیت انسان‌ها، برای شنیدن صدای زندگی در موج و نسیم.کافی است باور کنیم که می‌توانیم این گنج را آشکار سازیم و به جهانیان نشان دهیم. آینده‌ی روشن گردشگری ایران، بی‌تردید از سواحل گرم و دل‌انگیز جنوب آغاز می‌شود.

روزنامه صبح ساحل