یکسال از آغاز به کار دولت چهاردهم و کلیدواژه «وفاق» گذشته است.
پزشکیان در آغاز کار، این سیاست را مهم‌ترین ابزار خود برای کاهش تنش‌های سیاسی و بهبود فضای حکمرانی معرفی کرد. اما مرور عملکرد این یکسال، نشان می‌دهد که این ایده - دست‌کم در شکل اجرا نتوانست از سطح شعار فراتر برود و در عمل به سیاستی کارآمد و اثرگذار تبدیل شود.
آغاز با امید، ادامه با رکود سیاسی
در ماه‌های اول، وعده وفاق برای بسیاری از فعالان سیاسی و حتی بخشی از افکار عمومی، یادآور روزنه‌ای از تغییر بود. پیام اولیه این سیاست، ایجاد امکان گفت‌وگو میان گروه‌های مختلف و کاستن از فضای امنیتی و انحصاری بود. اما پس از چینش کابینه و انتصاب مدیران ارشد، مشخص شد که «وفاق» به جای ایجاد فرصت برای نیروهای تازه، به ابزاری برای تقسیم قدرت میان همان حلقه‌های همیشگی تبدیل شده است.
یکی از وعده‌های ضمنی وفاق، بازگرداندن اعتماد عمومی و باز کردن فضای سیاسی برای مشارکت گروه‌های خاموش و نسل‌های جدید بود. با این حال، در طول این یکسال، سهم این گروه‌ها در مدیریت کشور تقریباً صفر ماند. هیچ سازوکار جدی برای ورود جوانان، زنان و نیروهای منتقد به قدرت ایجاد نشد. این خلأ باعث شد که در افکار عمومی، «وفاق» به جای پلی برای مشارکت، به «چرخش صندلی‌ها» تعبیر شود.
کابینه ناهمگون و فقدان برنامه واحد
در یکسال گذشته، کابینه پزشکیان به دلیل تنوع شدید گرایش‌های سیاسی و تضاد دیدگاه‌ها، نتوانست بر سر یک برنامه واحد اقتصادی یا اجتماعی به اجماع برسد. وزرا و مدیرانی با پیشینه و ایدئولوژی متضاد، تصمیم‌گیری‌ها را به بن‌بست کشاندند.
این وضع، نتیجه مستقیم سیاست «وفاق با جریان‌های درون قدرت» بود که عملاً به فلج تصمیم‌گیری منجر شد.
در این یکسال، هیچ سند عملیاتی یا برنامه شفاف برای اجرای سیاست وفاق منتشر نشد. نه مشخص شد که این وفاق قرار است چه تعارض‌هایی را حل کند، نه معلوم شد که مکانیزم ورود نیروهای جدید به ساختار چیست. به همین دلیل، سیاست وفاق تاکنون بیشتر به شکل برگزاری نشست‌های سیاسی یا دیدارهای نمادین جلوه کرد و خروجی ملموسی برای مردم نداشت.
فرصت‌های سوخته در بازسازی اعتماد
سال نخست هر دولتی، بهترین زمان برای جلب اعتماد و ایجاد تغییر است. پزشکیان می‌توانست از این فرصت استفاده کند تا با بازکردن فضای سیاسی برای ناامیدان و حذف‌شدگان، سرمایه اجتماعی تازه‌ای به دست آورد. اما وقتی سیاست وفاق به‌جای جامعه، معطوف به چانه‌زنی‌های درون‌ساختاری شد، این فرصت طلایی از دست رفت و شکاف میان دولت و جامعه، حتی عمیق‌تر شد.
فرسایش سرمایه سیاسی رئیس‌جمهور
پزشکیان که در آغاز به عنوان چهره‌ای اخلاق‌گرا و متفاوت شناخته می‌شد، اکنون بیشتر در قامت مدیری دیده می‌شود که در همان قواعد بسته قدرت بازی می‌کند.چون وفاق نتوانست مشکلات ملموس مردم را حل کند، اعتماد عمومی نسبت به امکان تغییر در ساختار رسمی، کاهش یافته است. همچنین تضاد در تیم مدیریتی و نبود نقشه واحد، موجب شد بسیاری از برنامه‌ها یا معطل بماند یا نیمه‌کاره رها شود. کارنامه یک‌ساله سیاست وفاق پزشکیان نشان می‌دهد که وفاق بدون بازتعریف مخاطب و بدون جسارت در شکستن حلقه بسته قدرت، صرفاً به تثبیت وضع موجود می‌انجامد. این سیاست اگر با مردم ناامید، نسل‌های خاموش و نیروهای حذف‌شده بسته می‌شد، می‌توانست به ابزار تغییر بدل شود. اما در شکل فعلی، نه تنها بحران‌ها را حل نکرد، بلکه به فرسایش امید اجتماعی و تداوم بی‌اعتمادی انجامید.
روزنامه صبح ساحل
جدیدترین اخبار
داور هرمزگانی مسابقات را قضاوت کرد
صعود قطعی سپاهان به مرحله بعد لیگ قهرمانان با پیروزی ۲–۰ مقابل الحسین
ثبت‌نام عمره مفرده ماه‌های رجب و شعبان از یکشنبه شروع می‌شود
اعلام رسمی سیدبندی جام جهانی از سوی فیفا/ تیم‌ملی در سید دوم جای گرفت
سقوط کامیون به دریا در بندرلافت؛ نوزاد خانواده آسیب دید
بهره‌برداری از استخر و زمین مینی‌فوتبال در جزیره ابوموسی با حضور وزیر ورزش و جوانان
افزایش ابتلا به آنفولانزا در هرمزگان با شروع فصل پاییز
یزدانی و رحمانی در رنکینگ جهانی تنیس صعود کردند
ارزش معاملات گواهی سپرده طلا به ۲ همت رسید
آغاز ثبت‌نام مرحله جدید عرضه خودروهای وارداتی در سامانه یکپارچه؛ مسدودسازی ۵۰۰ میلیون تومان شرط اصلی
ترکیب سپاهان مقابل الحسین اردن اعلام شد
موافقت وزیر ورزش با تکمیل زمین ورزشی روستای کوه‌حیدر بشاگرد
تعداد کارت‌های سوخت جایگاه‌ها ثابت است/ اتصال کارت به کد ملی فعلاً امکان‌پذیر نیست
جزئیات شیوه جدید کالابرگ الکترونیک؛ دهک‌های ۴ تا ۷ نیز به‌زودی مشمول می‌شوند
هشدار سازمان غذا و دارو درباره مصرف نمک‌های رنگی؛ ادعاهای درمانی پایه علمی ندارد
