جنگ جدید رئیس‌جمهور صلح!

از آنجایی که مادورو به طور گسترده به سرقت انتخابات سال گذشته متهم شده است و کشورهایی از جمله آمریکا خواستار کناره‌گیری او شده‌اند. از ماه اوت، واشنگتن ناوگانی متشکل از هشت کشتی نیروی دریایی آمریکا، 10 هواپیمای جنگی اف-35 و یک زیردریایی هسته‌ای را برای عملیات مبارزه با مواد مخدر مستقر کرده است، اما کاراکاس معتقد است که این مانورها پوششی برای طرح سرنگونی دولت ونزوئلا است. با این حال، چشم‌انداز حضور نیروهای زمینی آمریکا هنوز نامتجانس به نظر می‌رسد، به ویژه با توجه به منافع ژئوپلیتیکی بسیار مهم‌تر واشنگتن و وعده مکرر ترامپ، که با تشویق پایگاه MAGA خود، کشور را به «جنگ‌های ابدی» جدید نخواهد کشاند. اما این نیمکره غربی است، نه خاورمیانه دور. و در این واقعیت چندقطبی جدید، که حتی روبیو وزیر امور خارجه ایالات متحده آمریکا به آن اذعان دارد، بازگشت به حوزه‌های نفوذ سنتی به این معنی است که ایالات متحده بار دیگر در نیمکره خود چماق بزرگی به دست گرفته است و آشکارا به دیپلماسی قایق توپدار بازگشته است که اغلب در اوایل قرن بیستم، قبل از اینکه آمریکا یک قدرت جهانی باشد، کارائیب را به لرزه در می‌آورد.

تشدید تنش‌ها در منطقه

تنش‌ها در منطقه رو به افزایش است، چراکه ترامپ می‌گوید که عملیات سیا را در ونزوئلا مجاز کرده است و در حال بررسی حملات زمینی علیه کارتل‌های مواد مخدر ادعایی در این کشور کارائیبی است. تمرکز اصلی بر ونزوئلا بوده است، در بحبوحه افزایش تنش‌ها که شاهد استقرار بمب‌افکن‌های 52- B با قابلیت حمل کلاهک هسته‌ای و نیروهای عملیات ویژه نخبه در سواحل این کشور آمریکای جنوبی بوده است.

ترامپ این ماه با صدور مجوز به سازمان سیا برای انجام عملیات در داخل این کشور، تشدید بیشتر تنش‌ها را نشان داد و این نگرانی را دامن زد که ایالات متحده در تلاش است تا کودتای نظامی علیه مادورو - که او را «تروریست مواد مخدر» نامیده و برای دستگیری‌اش 50 میلیون دلار جایزه تعیین کرده است - یا حتی آماده‌سازی برای حمله زمینی را تحریک کند.

چرا ترامپ، که خود را «رئیس جمهور صلح» می‌نامد، قصد سرنگونی رژیم ونزوئلا را دارد؟

در حالی که طبق گزارش‌ها، رئیس جمهور فقط به نفت اهمیت می‌دهد، مارکو روبیو وزیر امور خارجه ایالات متحده آمریکا خواستار رویکردی سختگیرانه در قبال ونزوئلا شده است.

(ماگا) به معنای پایان تعهدات نظامی است که در گذشته آمریکا را به جنگ‌های فرسایشی و طولانی مدت دور از سواحل خود کشانده بود. اکنون، افزایش شدید تحرکات نظامی که رژیم مادورو در ونزوئلا را هدف قرار می‌دهد، این تعهد را به نقطه شکست می‌رساند، زیرا کاخ سفید موضعی جنگ‌طلبانه اتخاذ کرده است که به نظر می‌رسد تصویر «رئیس جمهور صلح» خودخوانده ترامپ را به سخره می‌گیرد.از دوم سپتامبر، نیروهای آمریکایی 10 قایق را بمباران کرده‌اند که هشت مورد از این حملات در کارائیب رخ داده است، ظاهرا به دلیل نقش آن‌ها در قاچاق مواد مخدر به آمریکا؛ حداقل 43 نفر در این حملات جان خود را از دست داده‌اند.

گفته می‌شود مادورو و دیگر چهره‌های ارشد در تلاش برای پایان دادن به رویارویی با واشنگتن، امتیازات گسترده‌ای ارائه داده‌اند، از جمله ارائه سهم غالب در صنعت نفت ونزوئلا به ایالات متحده. دولت ترامپ حتی برخی از تحریم‌های نفتی ونزوئلا را کاهش داده و به شرکت شورون مجوز از سرگیری فعالیت در این کشور و افزایش صادرات از ونزوئلا را داده است. اما تنش‌های دیرینه پس از آنکه وزیر امور خارجه ایالات متحده آمریکا بر رویکردی سختگیرانه اصرار ورزید، تشدید شده است. روبیو وزیر امور خارجه ایالات متحده آمریکا و دیگر جمهوری‌خواهان فلوریدا، سال‌هاست که با شور و شوق از رویکردی تهاجمی‌تر در قبال ونزوئلا حمایت می‌کنند. به نظر می‌رسد وزیر امور خارجه به این نتیجه رسیده است که مداخله نظامی مستقیم تنها راه برای دستیابی به این هدف است و او به شدت از این نتیجه در داخل دولت حمایت می‌کند.

آمریکا می‌گوید که با مواد مخدر مبارزه می‌کند، اما کشتی‌های جنگی آن در سواحل ونزوئلا داستان دیگری درباره قدرت، کنترل و تغییر رژیم روایت می‌کنند. ده هزار سرباز سوار بر ۱۰ کشتی جنگی آمریکایی، شامل یک زیردریایی هسته‌ای، چندین ناوشکن و یک رزم‌ناو موشک‌انداز، در حال گشت‌زنی در جنوب کارائیب هستند که بزرگترین تجمع نظامی ایالات متحده در منطقه در دهه‌های اخیر محسوب می‌شود. ظاهراً همه اینها با هدف خلاص شدن از مادورو انجام می‌شود که ترامپ ادعا می‌کند رهبری یک سازمان جنایی گسترده را بر عهده دارد. روایتی رسما ساختگی! وجود «کارتل دِ لوس سولس» تحت مدیریت دولت ونزوئلا، و کنترل تجارت فراملی کوکائین از ونزوئلا، تا حد زیادی رد شده است. گرچه باند جنایتکار «ترن دِ آراگوآ» یک سازمان جنایی واقعی با حضور فراملی است اما در مقایسه با قدرت کارتل‌ها در کلمبیا، مکزیک یا اکوادور، رنگ می‌بازد. نکته قابل توجه این است که ارزیابی ملی تهدید مواد مخدر اداره مبارزه با مواد مخدر ایالات متحده در سال ۲۰۲۴ حتی نامی از ونزوئلا نمی‌برد. و یک گزارش طبقه‌بندی‌شده شورای اطلاعات ملی نشان داد که مادورو هیچ سازمان قاچاق مواد مخدری را کنترل نمی‌کند. نمی‌توان انکار کرد که مقداری ترانزیت مواد مخدر از طریق ونزوئلا وجود دارد، اما حجم آن در مقایسه با کوکائینی که در حال حاضر از مسیرهای ساحل اقیانوس آرام آمریکای جنوبی عبور می‌کند، بسیار ناچیز است. و ونزوئلا هیچ نقشی در تولید و صادرات مواد مخدر مصنوعی مانند فنتانیل یا بحران گسترده‌تر مواد افیونی ایالات متحده ندارد. فنتانیل، که مسئول اکثر مرگ‌های مرتبط با مواد مخدر در ایالات متحده است، عمدتاً از مکزیک تأمین می‌شود.

ایالات متحده در ونزوئلا به دنبال چیست؟

ابتدا، به نظر می‌رسید نمایش قدرت آمریکا در سواحل ونزوئلا، تمرینی در یک تئاتر سیاسی باشد: تلاشی از سوی ترامپ برای نمایش رویکرد «سختگیرانه علیه جرم و جنایت» خود به مخاطبان داخلی.

یک سناریوی احتمالی این است که تشدید لفاظی‌های چند هفته اخیر با حملات مستقیم به ونزوئلا همراه نشود و کشتارهای فراقضایی ایالات متحده در کارائیب به سادگی مانند یک ماه و نیم گذشته ادامه یابد. اما امروز، نه افزایش حضور نظامی آمریکا با ایده یک نمایش سیاسی خودخواهانه همسو است و نه تصمیم ترامپ برای قطع تمام کانال‌های دیپلماتیک با دولت ونزوئلا و لغو مجوز تماس ریک گرنل، فرستاده ویژه، با مادورو؛ هر چه بیشتر به استقرار نظامی و لفاظی‌های خصمانه فزاینده مقامات ترامپ نگاه کنیم، بیشتر به نظر می‌رسد که دنبال کردن تغییر رژیم از طریق ابزارهای نظامی، محتمل‌ترین توضیح است.

با توجه به خطرات بالای تهاجم زمینی، سناریوی دیگر، شامل حملات هوایی اما بدون فرود آبی-خاکی سربازان آمریکایی در سواحل ونزوئلا است. ترامپ مطمئناً یک حمله هوایی یکباره را ترجیح می‌دهد. اما هیچ دلیلی وجود ندارد که باور کنیم چنین حمله‌ای منجر به قیام توده‌ای و کودتای نظامی شود که وزیر امورخارجه آمریکا و متحدانش به آن امیدوار بوده‌اند.

طنز تلخ اجتناب‌ناپذیر است؛ عملیاتی که با شعارهای ضد مواد مخدر توجیه می‌شود، شرایط ایده‌آلی را برای سازمان‌های قاچاق مواد مخدر ایجاد می‌کند تا قدرت خود را گسترش دهند. تجمع نظامی در سواحل ونزوئلا، شیب لغزنده‌ای به سمت یک درگیری مسلحانه است که می‌تواند به رنج بسیار بیشتر برای مردم ونزوئلا، یک باتلاق سیاسی بالقوه برای ایالات متحده، تلفات نیروهای آمریکایی و بی‌ثباتی فاجعه‌بار بخش عمده‌ای از منطقه منجر شود.

روزنامه صبح ساحل