بی‌اعتنایی مدیران فوتبالی به بزرگان و پیشکسوتان هرمزگان

به گزارش صبح ساحل، متاسفانه رفتارهای مدیران فوتبال استان هرمزگان اصلا رفتار حرفه‌ای نیست و این موضوع باعث شده است تا سرمایه سوزی در فوتبال استان ما اتفاق بیفتد.

این سرمایه‌سوزی‌ها همراه با اعمال برخی سلیقه‌ها یا فشارهای سیاسی صورت می گیرد که جز ضربه زدن به فوتبال استان هیچ سودی ندارد. در دنیای ورزش امروز، نیروی انسانی بزرگ‌ترین سرمایه هر استان به شمار می آید اما ورزش هرمزگان و به خصوص فوتبال آن به راحتی از کنار این نیروهای انسانی می گذرند‌ و هیج مسوولی هم جوابگوی آن نیست.

افراد باسابقه و شناخته‌شده در فوتبال هرمزگان کم نیستند و می توان به نام های بزرگی همچون عباس سرخاب، محمد رحیمی، مهدی فرامرزی، حمید رضا سایبانی، حسین عطار، حسن زرنگار، هوشنگ حافظ‌پور، محسن قلاب زاده، رضا رحمان‌زاده، رضا نوری زاده، عبدالله کمالپور، سهراب ساعی و سید یوسف قادری اشاره کرد که می توانند به عنوان مدیر یا همان سرپرست یک تیم لیگی روی نیمکت هرمزگان بنشیند اما متاسفانه مدیران فوتبالی ما به راحتی از کنار این نام ها عبور می‌کنند و دوباره سراغ غیر بومی های می‌روند که امتحان خود را پس داده اند و هیچ فایده‌ای هم برای فوتبال استان نداشته اند و یقینا باز هم فایده ای نخواهند داشت.

متاسفانه مدیران فوتبالی ما با وجود این که می دانند نیروهای بومی که داریم می‌توانند دلسوز‌تر و کارآمدتر باشند اما به دلیل سلیقه‌های شخصی و فشارهای سیاسی دنبال افرادی می روند که فقط اسم دارند و هیچ سودی برای فوتبال استان ندارند.

کار یک مدیر یا همان سرپرست در یک تیم فوتبال واقعا سخت است اما در عین سختی آن مدیر انتخاب شده باید دلش هم برای فوتبال و باشگاه این استان بسوزد و با دل و جان برای آن وقت بگذارد و هر جایی که حق تیم ضایع می شود دفاع کند اما در روز بازی حاضر نیستند از روی نیمکت خود بلند شوند و از حق هرمزگان دفاع کنند، نکند که اسمشان بد شود. تا کی مدیران فوتبالی ما فرا استانی فکر می‌کنند. یعنی در استان ما یک نیروی کارآمد و کاربلد نیست که مجبوریم بیرون از استان دنبال آن بگردیم. وقتی هرمزگان بهترین نیروهای انسانی را در استان دارد، مدیران فوتبالی ما نباید به خود اجازه این کار را دهند زیرا علاوه بر این که سرمایه سوزی می‌کنند هزینه هنگفتی هم روی دست باشگاه‌های استان می گذارند.

به تازگی مدیر یکی از باشگاه‌های هرمزگانی علاوه بر این که به دنبال سرپرست غیر بومی است فردی خارج از استان را هم به عنوان رابط باشگاه با فدراسیون و یا سازمان لیگ انتخاب می کند که مثلا کارهای باشگاه را انجام دهد. خود این کار هم یک نوع بی‌احترامی به بزرگان فوتبال استان هرمزگان می باشد و کم‌مانده است که این مدیران حتی نیروهای تدارکاتی خود را هم از بیرون استان تزریق کنند. هرمزگان پیشکسوتان بزرگ فوتبالی دارد که به راحتی می توانند از پس همه کارها برآیند اما مدیران فوتبالی ما حاضر به قرارداد بستن با این پیشکسوتان نیستند. مگر یک تیم در یک فصل چند بار قرار است البسه ورزشی برای باشگاه خودش خریداری کند که مدیران فوتبالی ما به بهانه خریدن همین البسه ها یک نفر خارج از استان را به خدمت می گیرند که این کار را برای آن ها انجام دهند.

ظاهرا یکی از باشگاه های لیگ یکی استان در این فصل هم به توانمندی‌ نیروهای بومی استان اعتماد نکرده است و باز هم سرپرست تیم خود را از بیرون استان انتخاب کرده است. سرپرستی که، فصل گذشته هم روی نیمکت این تیم لیگ یکی بود اما نشان داد به جای اینکه مدیر خوبی باشد بیشتر می تواند به عنوان کمک مربی در یکی از تیم‌های استان خودش فعالیت کند. برای یک بار هم که شده به نیروهای توانمند بومی خود احترام بگذاریم و اجازه ندهیم با عملکرد بد خودمان آن ها را به فراموشی بسپاریم. بیاییم در عمل از سرمایه‌های فوتبالی بومی خودمان حمایت کنیم نه این که فقط اسمی از آن ها یاد کنیم. یکی از مهم‌ترین نکته‌ها در بحث حفظ یک باشگاه حمایت از نیروهای بومی و اعتماد به آن‌ها است. کاری که در استان هرمزگان کمتر صورت می گیرد ولی در سایر استان ها مهم‌ترین موضوعی است که مدیران باشگاه‌ها و مسوولان آن ها انجام می دهند.