کهتویه؛ماسوله جنوب

دیار گردشگری کهتویه کجاست و چرا مهم است؟

نام «کهتویه»، که در برخی متون تاریخی به‌صورت «کوه تو» آمده، به موقعیت جغرافیایی‌اش اشاره دارد: روستایی که در آغوش کوه‌ها و تپه‌ها آرام گرفته است. اما چیزی که کهتویه را به مقصدی بی‌نظیر تبدیل می‌کند، ترکیب منحصربه‌فرد جاذبه‌هایش است: از معماری پلکانی و طبیعت بکر گرفته تا غذاهای سنتی و فرهنگی که ریشه در تجارت تاریخی منطقه با هند و آفریقا دارد.

جهان پر است از مقاصد گردشگری که به‌خاطر یک ویژگی خاص معروف شده‌اند. مثلاً سانتورینی در یونان به‌خاطر خانه‌های سفید و گنبدهای آبی‌اش، یا چیویتادی بانیورجو در ایتالیا به‌خاطر لقب «شهر در حال مرگ» و خیابان‌های باریک و سنگی‌اش. کهتویه اما یکجا چند ویژگی زبانزد دارد: معماری نیمه‌پلکانی، غذاهای منحصربه‌فرد و فرهنگ غنی‌اش، نه‌تنها برای گردشگران ایرانی، بلکه برای مسافران بین‌المللی که به‌دنبال تجربه‌های اصیل و کمتر دیده‌شده هستند، یک جواهر پنهان است.

معماری دیار گردشگری کهتویه؛ پله‌هایی به سوی تاریخ

یکی از اولین چیزهایی که در دیار گردشگری کهتویه توجه شما را جلب می‌کند، خانه‌های سنگی است که مثل پله‌هایی روی تپه‌ها چیده شده‌اند. این معماری نیمه‌پلکانی، که یادآور ماسوله در گیلان یا اورامانات در کردستان است، نه‌تنها زیبا، بلکه هوشمندانه است. در گرمای سوزان جنوب، این خانه‌ها با دیوارهای ضخیم و پنجره‌های کوچک، خنکای دلپذیری را به ساکنان هدیه می‌دهند. اگر تا به حال به روستای ابیانه در کاشان سفر کرده باشید، حس و حال مشابهی را در کهتویه پیدا می‌کنید: انگار هر دیوار و هر کوچه، داستانی از گذشته را زمزمه می‌کند.

این سبک معماری در جهان هم نمونه‌های مشابهی دارد. مثلاً در روستای چیویتا دی بانیورجو در ایتالیا، خانه‌های سنگی روی تپه‌ای قرار گرفته‌اند و گردشگران از سراسر جهان برای دیدن این زیبایی به آن‌جا سفر می‌کنند. کهتویه هم می‌تواند با همین ویژگی، به مقصدی برای عاشقان معماری سنتی تبدیل شود. تصور کنید در یکی از این خانه‌های قدیمی اقامت کنید، صبح با صدای پرنده‌ها بیدار شوید و از پنجره، منظره نخلستان‌ها و کوه ها را تماشا کنید. این تجربه‌ای است که در هیچ هتل لوکسی پیدا نمی‌شود.

طبیعت دیار گردشگری کهتویه: دعوت به آرامش

طبیعت دیار گردشگری کهتویه مثل یک تابلوی نقاشی است. کوه که مثل یک نگهبان روستا را در بر گرفته، برای علاقه‌مندان به کوه‌نوردی و طبیعت‌گردی یک بهشت واقعی است. نخلستان‌های اطراف روستا، هرچند به‌خاطر خشکسالی‌های اخیر کمی کم‌رنگ شده‌اند، هنوز هم زیبایی خیره‌کننده‌ای دارند.

چشمه‌ها و قنات متروکه کهتویه هم داستان‌های خاص خودشان را دارند. این قنات، که روزگاری قلب تپنده کشاورزی این دیار بود، می‌تواند مثل قنات‌های یزد که در فهرست یونسکو ثبت شده‌اند، به جاذبه‌ای برای گردشگران تبدیل شود.

فرهنگ دیار گردشگری کهتویه: آینه‌ای از اصالت

اگر بخواهیم کهتویه را در یک کلمه توصیف کنیم، آن کلمه «اصالت» است. مردمان این دیار با گویش بستکی، که ریشه در زبان‌های کهن پارسی دارد، داستان‌ها و شعرهایشان را نسل به نسل منتقل کرده‌اند.

مراسم‌های محلی، مثل عروسی‌ها و جشن‌ها، پر از رنگ و موسیقی است. زنان با لباس‌های سنتی رنگارنگ و مردان با داستان‌های قدیمی، هر دیدار را به تجربه‌ای به‌یادماندنی تبدیل می‌کنند. این فرهنگ غنی، کهتویه را شبیه به مقاصدی مثل ماراکش در مراکش می‌کند، جایی که بازارهای پرجنب‌وجوش و موسیقی محلی، گردشگران را به سفری در زمان می‌برند. در کهتویه، شما می‌توانید در یک مراسم حنابندان شرکت کنید، با ساکنان محلی گپ بزنید، از موسیقی سنتی آن لذت ببرید و از داستان‌هایشان درباره تجارت قدیمی بستک با هند و آفریقا بشنوید. این‌جا جایی است که گذشته و حال در هم تنیده شده‌اند.

طعمی که فراموش نمی‌کنید

گردشگری غذا در جهان به یکی از بزرگ‌ترین جاذبه‌ها تبدیل شده است. مثلاً در تایلند، تورهای آشپزی خیابانی در بانکوک، گردشگران را به قلب فرهنگ محلی می‌برند.

یا در ایتالیا، کلاس‌های پخت پاستا در توسکانی، تجربه‌ای هستند که هر مسافری دوست دارد امتحان کند. کهتویه با غذاهای خاصش، چنین تجربه‌ای را به گردشگران هدیه می دهد، در واقع غذاهای کهتویه مثل یک سفر آشپزی به تاریخ هستند، طعمی که در هیچ جای دیگر پیدا نمی‌کنید.

تصور کنید در یک کارگاه آشپزی محلی شرکت کنید، با آشپزهای کهتویه و زیر سایه نخل‌ها، غذایتان را با داستان‌های محلی مزه‌مزه کنید. این چیزی است که سفر را به‌یادماندنی می‌کند.

دیار گردشگری کهتویه در مقایسه با جهان

کهتویه را می‌توان با مقاصد جهانی مقایسه کرد، اما این دیار گردشگری چیزی دارد که هیچ جای دیگر ندارد: بکر بودن. برخلاف مقاصدی مثل سانتورینی که گاهی زیر فشار گردشگران نفس‌شان بند می‌آید، کهتویه هنوز مثل یک راز سر به مهر است. این بکر بودن، کهتویه را شبیه به پترا در اردن در سال‌های اولیه کشفش می‌کند: جایی که هر گوشه‌اش پر از شگفتی است، اما هنوز شلوغی شهرهای توریستی به آن نرسیده.

چرا کهتویه هنوز یک راز است؟

با تمام این زیبایی‌ها، چرا کهتویه هنوز در نقشه گردشگری جهان جا نیفتاده؟ یکی از دلایل، کمبود زیرساخت‌هاست. جاده‌های دسترسی به روستا نیاز به بهبود دارند و اقامتگاه‌های بوم‌گردی هنوز به اندازه کافی توسعه نیافته‌اند. خشکسالی‌های اخیر هم به نخلستان‌ها و کشاورزی محلی آسیب زده و زندگی ساکنان را سخت‌تر کرده است. علاوه بر این، کهتویه در مقایسه با مقاصدی مثل شیراز یا اصفهان، کمتر معرفی شده و برای گردشگران بین‌المللی ناشناخته است.

اما این چالش‌ها، فرصت‌هایی هم به همراه دارند. مثلاً در پرو، روستای ماچوپیچو که زمانی ناشناخته بود، با سرمایه‌گذاری روی زیرساخت‌ها و بازاریابی، به یکی از عجایب جهان تبدیل شد. کهتویه هم می‌تواند با برنامه‌ریزی درست، راه مشابهی را طی کند.

دیار گردشگری کهتویه در نقشه جهانی

کهتویه پتانسیل این را دارد که نه‌فقط برای ایرانی‌ها، بلکه برای جهان، یک مقصد رویایی باشد. این دیار می‌تواند مثل سی‌ینا در ایتالیا، که زمانی یک دهکده ناشناخته بود و حالا میلیون‌ها گردشگر را جذب می‌کند، به یکی از نقاط برجسته گردشگری ایران تبدیل شود. اما این اتفاق نیاز به عشق، برنامه‌ریزی و همکاری دارد. از احیای قنات‌ها و نخلستان‌ها گرفته تا ساخت اقامتگاه‌های بوم‌گردی و معرفی غذاهای محلی، هر قدم می‌تواند کهتویه را یک گام به رویای جهانی شدن نزدیک‌تر کند.

وقتی در کوچه‌های کهتویه قدم می‌زنید، صدای خنده بچه‌ها، عطر غذای خانگی و منظره غروب پشت کوه ها و تپه ها، شما را به این فکر می‌اندازد که این‌جا فقط یک روستا نیست؛ این‌جا یک تجربه است. تجربه‌ای که می‌تواند قلب هر مسافری را لبریز از تحسین کند و داستانش را به گوش جهان برساند. کهتویه منتظر شماست تا داستانش را با شما شریک شود. کهتویه نگینی پنهان در دل هرمزگان زیباست.