17

شهریور

1404


اجتماعی

06 اردیبهشت 1404 08:46 0 کامنت

وقتی کودکی احساس می‌کند که دیده نمی‌شود، ممکن است برای جبران این خلأ، دست به رفتارهایی بزند که گاهی آزاردهنده، ناهنجار یا حتی پرخاشگرانه هستند. برای مثال، کودکی که حس می‌کند والدینش بیشتر به خواهر یا برادر کوچکترش توجه دارند، ممکن است با گریه‌های بی‌مورد، خرابکاری یا لجبازی، توجه والدین را به خود جلب کند. این نیاز به دیده شدن، الزاماً نشانه خودخواهی یا لوس بودن کودک نیست. بلکه بخشی طبیعی و ضروری از رشد اجتماعی و روانی اوست. کودک از طریق دریافت توجه مثبت، خود را در جهان اطرافش مهم و باارزش احساس می‌کند. توجهی که دریافت می‌کند، نقش آینه را دارد تا کودک بتواند خود را در نگاه دیگران بشناسد و عزت نفس خود را بسازد.

بهتر است والدین با آگاهی و مطالعه کافی، نیازهای مورد نیاز کودک را به شکل صحیح و سالمی تأمین کند.

توجه مثبت، شامل گوش دادن فعال، تحسین رفتارهای درست، مشارکت در بازی‌ها و صحبت‌های کودک و حتی نگاه کردن همراه با لبخند است. در مقابل، توجه منفی مثل فریاد زدن، تنبیه‌های مکرر و بی‌توجهی مفرط، می‌تواند باعث تقویت رفتارهای منفی و آسیب‌دیدگی روحی کودک شود.

والدین باید بین خواسته‌های خود و نیازهای کودک تعادل برقرار کنند. اگر کودک فقط زمانی دیده شود که کاری غیرعادی انجام می دهد، به تدریج یاد می‌گیرد که رفتارهای پرتنش تنها راه جلب توجه هستند.

در مقابل، اگر در طول روز به اندازه کافی از سوی والدین مورد توجه مثبت قرار گیرد، نیاز به دیده شدنش ارضا شده و آرام‌تر و شادتر خواهد بود.

والدین بدانند میل به دیده شدن در کودکان تنها یک نیاز نیست بلکه فرصتی است تا پیوند عاطفی مستحکم تری بین آن‌ها شکل گیرد و پایه های ارتباط عمیق و دوستانه به صورت بنیادی شکل گیرد.

دیدگاه ها (0)
img
خـبر فوری:

ساعت کار مراکز تعویض پلاک تغییر کرد